Bizim Karagöz’ümüz. Adını oğlum koydu. Malesef hayvanlar alemi bayram seyran dinlemiyor. Kümeste bir bağrışma, didişme, boğuşma derken Karagöz’ü zor kurtardık. Malesef bu didişmede tek gözünü de kaybetti. İstenmedi, sevilmedi, dışlandı. Uzun süre içine kapandı, birşeylerin arkasında kendisini saklamaya çalıştı. Yemek, su, sevgi, bayram şekeri karpuz derken yeni yeni açılıyor. O şimdi tam manasıyla özgür ve bence mutlu. Bahçede nerede isterse orada uyuyor, geziyor. Hayvanların bu netliği insana ders niteliğinde. Sevmiyorsa sevmiyor, görmek istemiyorsa görmüyor. Yalan yok, riya yok, çıkar yok, ilerde işim düşer yok. Net. 🙌 Bu netlikte yaşayabilmek dileğiyle.
AĞUSTOS 2020